Over Elise Le Pair
Elise Le Pair is in 2012 afgestudeerd aan het AKV|St. Joost, Breda richting Autonoom Beeldende Kunst. Zij heeft in de afgelopen drie jaar haar werk nationaal en internationaal gepresenteerd bij galeries, kunstexposities en beurzen, van Amsterdam tot Gent en van Zeeland tot Limburg. In 2014 heeft Le Pair de Kunstschouw Award gewonnen, waarbij zij geprezen werd voor haar originele werk, haar eigenheid en het vernieuwende ‘out of the box’ denken in materiaalkeuze. Een citaat van de jury: ‘Binnen het minimale is het sterk werk en in zijn eenvoud heel goed.’
De kunstenares werkt met functioneel -veelal huishoudelijk- materiaal als aluminiumfolie, bakpapier, kneedgum en schuursponzen. Ze gaat in het materiaal opzoek naar de waarde hiervan en vermeerderd deze in zowel letterlijke als figuurlijke zin. De kunstenares verbindt de conclusies van de experimenten met de materialen aan haar ervaringen in de natuur. ‘De zee is nooit ver weg te denken.’ Dit resulteert in typerende herkenbare stijl van kunstwerken van haar hand. De kunstwerken passen zich zowel inhoudelijk als qua formaat en vorm aan de locatie en context aan. En er ‘hangt’ rondom de werken een aangename rust.
Over de kunstenaar, Elise Le Pair, 1985, Hendrik Ido Ambacht
Ik ben opgegroeid in de omgeving van Dordrecht (Zuid-Holland), fietste als kind met opa mee langs de Maas, later fietste ik er zelf via een brug over dezelfde rivier naar school. In mijn vakanties verbleef ik in Haamstede (Zeeland) en ging ik elke dag naar het strand, een prachtig stukje beschermde natuur, een plek waar het rustig is, nauwelijks mensen of boten. Ik had alle ruimte, zo ver ik kon kijken zag ik alleen de zee, de lucht en het strand.
Ik ben mij gaan verdiepen in welk aspect het is dat mij in die locaties trekt. En in het specifiek naar het water, het letterlijke materiaal, transparantie, volume, bewegelijkheid, de natuurlijke locatie waar ik het tegen kom en de associaties die ik hieraan verbind, de weidsheid, vrijheid, rust en ruimte op het stand. Dit besef ligt aan de oorsprong van mijn motief om werk te maken.
Over het werk
Het beginpunt van het proces bij het maken van een werk is vrijwel altijd het materiaal. Het drijft mij tot het maken van werk.
Mijn interesse naar de hiërarchie van de sociale maatschappij is indirect terug te vinden in het werk. Het valt het te herleiden in de keuze voor het materiaal waarmee ik werk. Deze selecteer ik intuïtief op potentie van wat het kan worden. De materialen komen in een aantal punten overeen; ze hebben een economisch laagwaardige status, het zijn verbruiksmaterialen en oorspronkelijk voor functioneel gebruik bedoeld. En het belangrijkste punt, het materiaal moet zowel letterlijk als figuurlijk meer kunnen worden, met tevens een streven naar een waardevermeerdering van het materiaal. Zo werk ik bijvoorbeeld met aluminiumfolie, bakpapier, schuursponzen, kit en kneedgum.
De context van de presentatie-locatie bepaald voor een groot gedeelte de inhoud van het werk. Letterlijk het formaat van het werk, inhoudelijk de relatie van het werk. In de werken is het kleurgebruik minimaal, enkel de kleur van het materiaal. Ik streef naar puurheid en eenvoud. Uit het werk en de presentatiewijze spreekt de rust en ruimte die ik vind aan het strand en hanteer bij het maken van werk.
Elise Le Pair is in 2012 afgestudeerd aan het AKV|St. Joost, Breda richting Autonoom Beeldende Kunst. Zij heeft in de afgelopen drie jaar haar werk nationaal en internationaal gepresenteerd bij galeries, kunstexposities en beurzen, van Amsterdam tot Gent en van Zeeland tot Limburg. In 2014 heeft Le Pair de Kunstschouw Award gewonnen, waarbij zij geprezen werd voor haar originele werk, haar eigenheid en het vernieuwende ‘out of the box’ denken in materiaalkeuze. Een citaat van de jury: ‘Binnen het minimale is het sterk werk en in zijn eenvoud heel goed.’
De kunstenares werkt met functioneel -veelal huishoudelijk- materiaal als aluminiumfolie, bakpapier, kneedgum en schuursponzen. Ze gaat in het materiaal opzoek naar de waarde hiervan en vermeerderd deze in zowel letterlijke als figuurlijke zin. De kunstenares verbindt de conclusies van de experimenten met de materialen aan haar ervaringen in de natuur. ‘De zee is nooit ver weg te denken.’ Dit resulteert in typerende herkenbare stijl van kunstwerken van haar hand. De kunstwerken passen zich zowel inhoudelijk als qua formaat en vorm aan de locatie en context aan. En er ‘hangt’ rondom de werken een aangename rust.
Over de kunstenaar, Elise Le Pair, 1985, Hendrik Ido Ambacht
Ik ben opgegroeid in de omgeving van Dordrecht (Zuid-Holland), fietste als kind met opa mee langs de Maas, later fietste ik er zelf via een brug over dezelfde rivier naar school. In mijn vakanties verbleef ik in Haamstede (Zeeland) en ging ik elke dag naar het strand, een prachtig stukje beschermde natuur, een plek waar het rustig is, nauwelijks mensen of boten. Ik had alle ruimte, zo ver ik kon kijken zag ik alleen de zee, de lucht en het strand.
Ik ben mij gaan verdiepen in welk aspect het is dat mij in die locaties trekt. En in het specifiek naar het water, het letterlijke materiaal, transparantie, volume, bewegelijkheid, de natuurlijke locatie waar ik het tegen kom en de associaties die ik hieraan verbind, de weidsheid, vrijheid, rust en ruimte op het stand. Dit besef ligt aan de oorsprong van mijn motief om werk te maken.
Over het werk
Het beginpunt van het proces bij het maken van een werk is vrijwel altijd het materiaal. Het drijft mij tot het maken van werk.
Mijn interesse naar de hiërarchie van de sociale maatschappij is indirect terug te vinden in het werk. Het valt het te herleiden in de keuze voor het materiaal waarmee ik werk. Deze selecteer ik intuïtief op potentie van wat het kan worden. De materialen komen in een aantal punten overeen; ze hebben een economisch laagwaardige status, het zijn verbruiksmaterialen en oorspronkelijk voor functioneel gebruik bedoeld. En het belangrijkste punt, het materiaal moet zowel letterlijk als figuurlijk meer kunnen worden, met tevens een streven naar een waardevermeerdering van het materiaal. Zo werk ik bijvoorbeeld met aluminiumfolie, bakpapier, schuursponzen, kit en kneedgum.
De context van de presentatie-locatie bepaald voor een groot gedeelte de inhoud van het werk. Letterlijk het formaat van het werk, inhoudelijk de relatie van het werk. In de werken is het kleurgebruik minimaal, enkel de kleur van het materiaal. Ik streef naar puurheid en eenvoud. Uit het werk en de presentatiewijze spreekt de rust en ruimte die ik vind aan het strand en hanteer bij het maken van werk.